Mooie herinneringen
Door: karlijn
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
03 Mei 2012 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Lieve allemaal,
Om maar te beginnen met waar jullie allemaal waarschijnlijk erg nieuwsgierig naar zijn: we zijn niet naar de South African Music Awards gegaan. Helaas pindakaas! Het was leuk om er over te fantaseren maar een paar dagen voordat het werkelijkheid zou worden, werd onze celebrityvriend door zijn manager naar een evenement in Kaapstad gestuurd. Hier eindigde onze rode loper-carrière…
Maar niet getreurd want we zijn afgelopen weekend naar Tsitsikamma National Park geweest, een prachtig en enorm groot natuurgebied. Ik ben hier 4 jaar geleden ook al geweest maar het is zeker geen straf om dit 2x te doen. We zijn met bijna alle huisgenoten (in totaal 11 personen) op vrijdagochtend vertrokken. Na ons super leuke hostel verkend te hebben zijn Iris en ik het miniscule dorpje in gegaan om eerst wat te wandelen omdat we de massage die we gepland hadden, natuurlijk wel eerst moesten verdienen. De wandeling stelde niet zo veel voor maar de massage was heerlijk! Ik kwam erachter dat ik mijn fysiotherapeut toch wel mis want de laatste tijd doet mijn rug en nek niet helemaal wat ik wil… ’s Avonds hebben we op z’n Afrikaans een stoofpot gemaakt op een kampvuur met een nieuw recept die echt heerlijk was! Zeker iets wat de moeite waard is om te komen proeven als ik in Nuenen een kampvuur bouw ;-)
Zaterdag zijn we naar de bungeejump gegaan, dit is de hoogste ter wereld vanaf een brug. 3 van mijn huisgenoten waren zo dapper om deze sprong te maken en de rest heeft hen aangemoedigd. Hierna zijn we met een aantal van de groep een lange wandeling gaan maken over enorme rotsen langs de kust. In ons hostel moesten we van kamer wisselen en een aantal moesten in een tent. Mijn avontuurlijke kant kwam direct boven en ik heb enorm genoten van alle ruimte in mijn 2 persoonsbed in een tent op palen en zelfs met stroom! Om na de wandeling in een buitendouche te douchen en dan samen met Iris in de avondzon een wijntje te drinken voor mijn tent met een muziekje uit m’n laptop, is zeker een van de momenten waar ik erg van kan genieten!
Zondag zijn we naar Jeffrey’s Bay gereden om daar naar het strand te gaan. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij de Bigtree, wat letterlijk een enorm grote boom is. Die had ik ook al gezien dus daar was ik niet zo van onder de indruk. In Jeffrey’s Bay aangekomen stonden we wel voor een verrassing omdat de vorige keer daar echt geen bal te beleven viel, maar nu waren alle terrasjes vol. Lekker geluncht maar helaas weinig zon daarna dus zijn we naar huis gereden.
Goed, genoeg over alle dingen in m’n vrije tijd, tijd voor een update van ons project.
Om maar met het leukste te beginnen: het gaat echt heel erg goed! De vooruitgang die we boeken zet zich goed voort en wij en de docenten zijn daar tevreden over. De kinderen zijn duidelijk ontdooit, van spanning is weinig sprake en daardoor kunnen we ook steeds ‘moeilijkere’ activiteiten ondernemen. We hebben afgelopen week bijvoorbeeld een spel gedaan met een blinddoek, waarbij je anderen moet vertrouwen en je in iemand anders moet kunnen verplaatsen. Of memorie met kaartjes met tegenovergestelde dingen zoals zon-maan en lachen-huilen. Of twisteren, echt heel erg grappig! En koekjes gebakken met een muziekje op de achtergrond want we hebben elektriciteit in ons klaslokaal! Jaja, na 3 maanden is het eindelijk zo ver: de lampen kunnen aan, wat een luxe!
Hiernaast gaan we verder met de individuele gesprekken met de kinderen. Dit blijft een behoorlijk zwaar maar zeer interessant en belangrijk onderdeel van ons project. Ik weet niet of ik het ooit helemaal went om kinderen te horen zeggen dat hun broer elke dag dronken thuis zit, dat hun oma hen slaat of dat een van hun vrienden aan de drugs zit. We krijgen nu wel steeds meer inzicht in dat dit geen uitzonderingssituaties zijn maar dat dit ‘normaal’ is.
De nieuwe groepen kinderen gaat helaas niet zo goed. De docenten van deze klas werken niet erg mee. Ze sturen de kinderen vaak gewoon eerder naar huis, zeggen dat de kinderen afwezig zijn terwijl we ze zelf gezien hebben of ‘vergeten’ ons simpelweg. Het komt er eigenlijk allemaal op neer dat als de docenten klaar zijn met hun les/geen zin meer hebben, ze de kinderen gewoon naar huis sturen, ongeacht hoe laat het is. Wij gaan al eerder dan afgesproken naar de klassen toe maar dit lijkt niet te helpen. We hebben hier volgende week een gesprek over met het schoolhoofd om te kijken hoe we verder gaan met deze groepen.
En dan het hoogtepunt van mijn week: ik ben naar de township geweest waar ik 4 jaar geleden vrijwilligerswerk gedaan heb. De organisatie is hier niet meer aan het werk vanwege de onveilige situatie daar maar het was voor Iris en mij wel mogelijk om met begeleiding naar de school te gaan om hier te kijken wat er van mijn werk nog over is gebleven en om wat mensen te ontmoeten. Ik vond het super leuk om alleen al weer in die straten rond te rijden en op de school rond te lopen. Maar leuker was nog om te zien dat de 3 klaslokalen die ik met andere vrijwilligers en kinderen geverfd heb, nog behoorlijk in tact is gebleven. Natuurlijk wel wat beschadigd maar bijna alles is nog zoals het was. Ook 2 docenten van die klaslokalen heb ik gesproken. Ik herkende ze en zij mij ook nog en waren erg enthousiast over het feit dat ik weer terug in Zuid-Afrika was. Ze vonden het wel jammer dat ik nu niet op hun school werkte, maar ze begrepen de reden wel. Het allerleukste was dat ik een meisje dat ik toen dagelijks zag, ook weer gezien heb. Zij is een van de redenen dat ik zo’n leuke tijd heb gehad 4 jaar geleden: ze kwam ons altijd overal mee helpen, van klaslokalen schilderen tot spelletjes organiseren in de vakantieperiode en de band die we opgebouwd hebben was heel bijzonder. Ik moet eerlijk zeggen dat dit weerzien mij emotioneel behoorlijk raakte omdat ik me al jaren afvraag hoe het met haar zou gaan. Ze herkende me direct en wist elk detail van die tijd nog te herinneren zoals bijvoorbeeld de trip naar een wildpark die wij georganiseerd hadden voor de kinderen en ze heeft zelfs de foto die wij haar bij ons afscheid gegeven hebben nu nog in haar dagboek! Op sommige momenten kan ik me afvragen of het alle moeite wel waard is om vanuit Nederland hierheen te komen en een project op te zetten om vervolgens weer te verdwijnen uit het leven van de kinderen, maar die twijfels zijn gelijk weg als ik nu zie dat ik niet zomaar vergeten wordt en dat ik wel degelijk een verschil kan maken. Al is het maar bij dit ene meisje, voor mij is dat genoeg! En wie weet zijn er wel een aantal meer, maar het is moeilijk om met hen contact te krijgen…
Ik ben vast een hoop kleine dingen vergeten zoals dat ik voor Iris een 3 gangenmenu gemaakt heb, dat we sushi gegeten hebben, weer eventjes geshopt en dat we nu toch echt hard aan school aan het werk zijn. Dat is natuurlijk helemaal niet leuk om te lezen maar dat jullie maar wel even weten dat we ook daar mee bezig zijn! ;-)
Zoals ik de vorige keer ook al schreef, mis ik jullie wel meer dan in het begin en dit is nog steeds zo. Maar als ik dan bedenk dat we over ongeveer 5 weken naar huis gaan, wil ik hier echt nog van genieten. Vandaag wel een enorme opsteker gehad van het bezoek aan mijn vorige school dus ik hoop dat dit me het duwtje geeft dat ik nodig had om van deze laatste weken weer volop te kunnen genieten zonder al te veel aan thuis te denken!
Tot de volgende update! Veel liefs
P.S. foto’s komen morgen!
Om maar te beginnen met waar jullie allemaal waarschijnlijk erg nieuwsgierig naar zijn: we zijn niet naar de South African Music Awards gegaan. Helaas pindakaas! Het was leuk om er over te fantaseren maar een paar dagen voordat het werkelijkheid zou worden, werd onze celebrityvriend door zijn manager naar een evenement in Kaapstad gestuurd. Hier eindigde onze rode loper-carrière…
Maar niet getreurd want we zijn afgelopen weekend naar Tsitsikamma National Park geweest, een prachtig en enorm groot natuurgebied. Ik ben hier 4 jaar geleden ook al geweest maar het is zeker geen straf om dit 2x te doen. We zijn met bijna alle huisgenoten (in totaal 11 personen) op vrijdagochtend vertrokken. Na ons super leuke hostel verkend te hebben zijn Iris en ik het miniscule dorpje in gegaan om eerst wat te wandelen omdat we de massage die we gepland hadden, natuurlijk wel eerst moesten verdienen. De wandeling stelde niet zo veel voor maar de massage was heerlijk! Ik kwam erachter dat ik mijn fysiotherapeut toch wel mis want de laatste tijd doet mijn rug en nek niet helemaal wat ik wil… ’s Avonds hebben we op z’n Afrikaans een stoofpot gemaakt op een kampvuur met een nieuw recept die echt heerlijk was! Zeker iets wat de moeite waard is om te komen proeven als ik in Nuenen een kampvuur bouw ;-)
Zaterdag zijn we naar de bungeejump gegaan, dit is de hoogste ter wereld vanaf een brug. 3 van mijn huisgenoten waren zo dapper om deze sprong te maken en de rest heeft hen aangemoedigd. Hierna zijn we met een aantal van de groep een lange wandeling gaan maken over enorme rotsen langs de kust. In ons hostel moesten we van kamer wisselen en een aantal moesten in een tent. Mijn avontuurlijke kant kwam direct boven en ik heb enorm genoten van alle ruimte in mijn 2 persoonsbed in een tent op palen en zelfs met stroom! Om na de wandeling in een buitendouche te douchen en dan samen met Iris in de avondzon een wijntje te drinken voor mijn tent met een muziekje uit m’n laptop, is zeker een van de momenten waar ik erg van kan genieten!
Zondag zijn we naar Jeffrey’s Bay gereden om daar naar het strand te gaan. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij de Bigtree, wat letterlijk een enorm grote boom is. Die had ik ook al gezien dus daar was ik niet zo van onder de indruk. In Jeffrey’s Bay aangekomen stonden we wel voor een verrassing omdat de vorige keer daar echt geen bal te beleven viel, maar nu waren alle terrasjes vol. Lekker geluncht maar helaas weinig zon daarna dus zijn we naar huis gereden.
Goed, genoeg over alle dingen in m’n vrije tijd, tijd voor een update van ons project.
Om maar met het leukste te beginnen: het gaat echt heel erg goed! De vooruitgang die we boeken zet zich goed voort en wij en de docenten zijn daar tevreden over. De kinderen zijn duidelijk ontdooit, van spanning is weinig sprake en daardoor kunnen we ook steeds ‘moeilijkere’ activiteiten ondernemen. We hebben afgelopen week bijvoorbeeld een spel gedaan met een blinddoek, waarbij je anderen moet vertrouwen en je in iemand anders moet kunnen verplaatsen. Of memorie met kaartjes met tegenovergestelde dingen zoals zon-maan en lachen-huilen. Of twisteren, echt heel erg grappig! En koekjes gebakken met een muziekje op de achtergrond want we hebben elektriciteit in ons klaslokaal! Jaja, na 3 maanden is het eindelijk zo ver: de lampen kunnen aan, wat een luxe!
Hiernaast gaan we verder met de individuele gesprekken met de kinderen. Dit blijft een behoorlijk zwaar maar zeer interessant en belangrijk onderdeel van ons project. Ik weet niet of ik het ooit helemaal went om kinderen te horen zeggen dat hun broer elke dag dronken thuis zit, dat hun oma hen slaat of dat een van hun vrienden aan de drugs zit. We krijgen nu wel steeds meer inzicht in dat dit geen uitzonderingssituaties zijn maar dat dit ‘normaal’ is.
De nieuwe groepen kinderen gaat helaas niet zo goed. De docenten van deze klas werken niet erg mee. Ze sturen de kinderen vaak gewoon eerder naar huis, zeggen dat de kinderen afwezig zijn terwijl we ze zelf gezien hebben of ‘vergeten’ ons simpelweg. Het komt er eigenlijk allemaal op neer dat als de docenten klaar zijn met hun les/geen zin meer hebben, ze de kinderen gewoon naar huis sturen, ongeacht hoe laat het is. Wij gaan al eerder dan afgesproken naar de klassen toe maar dit lijkt niet te helpen. We hebben hier volgende week een gesprek over met het schoolhoofd om te kijken hoe we verder gaan met deze groepen.
En dan het hoogtepunt van mijn week: ik ben naar de township geweest waar ik 4 jaar geleden vrijwilligerswerk gedaan heb. De organisatie is hier niet meer aan het werk vanwege de onveilige situatie daar maar het was voor Iris en mij wel mogelijk om met begeleiding naar de school te gaan om hier te kijken wat er van mijn werk nog over is gebleven en om wat mensen te ontmoeten. Ik vond het super leuk om alleen al weer in die straten rond te rijden en op de school rond te lopen. Maar leuker was nog om te zien dat de 3 klaslokalen die ik met andere vrijwilligers en kinderen geverfd heb, nog behoorlijk in tact is gebleven. Natuurlijk wel wat beschadigd maar bijna alles is nog zoals het was. Ook 2 docenten van die klaslokalen heb ik gesproken. Ik herkende ze en zij mij ook nog en waren erg enthousiast over het feit dat ik weer terug in Zuid-Afrika was. Ze vonden het wel jammer dat ik nu niet op hun school werkte, maar ze begrepen de reden wel. Het allerleukste was dat ik een meisje dat ik toen dagelijks zag, ook weer gezien heb. Zij is een van de redenen dat ik zo’n leuke tijd heb gehad 4 jaar geleden: ze kwam ons altijd overal mee helpen, van klaslokalen schilderen tot spelletjes organiseren in de vakantieperiode en de band die we opgebouwd hebben was heel bijzonder. Ik moet eerlijk zeggen dat dit weerzien mij emotioneel behoorlijk raakte omdat ik me al jaren afvraag hoe het met haar zou gaan. Ze herkende me direct en wist elk detail van die tijd nog te herinneren zoals bijvoorbeeld de trip naar een wildpark die wij georganiseerd hadden voor de kinderen en ze heeft zelfs de foto die wij haar bij ons afscheid gegeven hebben nu nog in haar dagboek! Op sommige momenten kan ik me afvragen of het alle moeite wel waard is om vanuit Nederland hierheen te komen en een project op te zetten om vervolgens weer te verdwijnen uit het leven van de kinderen, maar die twijfels zijn gelijk weg als ik nu zie dat ik niet zomaar vergeten wordt en dat ik wel degelijk een verschil kan maken. Al is het maar bij dit ene meisje, voor mij is dat genoeg! En wie weet zijn er wel een aantal meer, maar het is moeilijk om met hen contact te krijgen…
Ik ben vast een hoop kleine dingen vergeten zoals dat ik voor Iris een 3 gangenmenu gemaakt heb, dat we sushi gegeten hebben, weer eventjes geshopt en dat we nu toch echt hard aan school aan het werk zijn. Dat is natuurlijk helemaal niet leuk om te lezen maar dat jullie maar wel even weten dat we ook daar mee bezig zijn! ;-)
Zoals ik de vorige keer ook al schreef, mis ik jullie wel meer dan in het begin en dit is nog steeds zo. Maar als ik dan bedenk dat we over ongeveer 5 weken naar huis gaan, wil ik hier echt nog van genieten. Vandaag wel een enorme opsteker gehad van het bezoek aan mijn vorige school dus ik hoop dat dit me het duwtje geeft dat ik nodig had om van deze laatste weken weer volop te kunnen genieten zonder al te veel aan thuis te denken!
Tot de volgende update! Veel liefs
P.S. foto’s komen morgen!
-
03 Mei 2012 - 20:32
Mama:
Je schrijft zo beeldend Karlijn dat het net is of we er bij zijn! Lachen hoor.. je rode loper carrière..haha!
Weet je dat wij met ons gezin vroeger ook in Tsitsikamma zijn geweest? Je was er dus al voor de 3e keer :). Ik ben eigenlijk ook reuze benieuwd hoe je culinaire avonturen waren: was het allemaal gelukt?
Het mooiste moment is wel waarop je schrijft dat je nu zeker weet dat je/jullie wel degelijk een verschil maakt/maken! Zeker weten!! Wij zijn trots op jullie, echt knap en ook nog een geweldige bijdrage!! De kinderen zullen nooit vergeten wat jullie nu allemaal gedaan hebben!
Omhelst, mama -
03 Mei 2012 - 22:27
Lizan:
Hey Karlijn,
Nou.... Dat jij niet hebt 'gebunjeejumpt' valt me wel een beetje tegen hoor hihi. Grapje!!!
Klinkt alsof je het nog steeds erg naar je zin hebt. Wanneer je vragen hebt mbt school, kun je altijd mailen he?!
Hopelijk komt er wat uit dat gesprek met het schoolhoofd, want het is fijn als mensen meewerken. Jullie steken er ontzettend veel tijd in.
Super trots op jullie als ik jullie bruine koppies hier samen op de foto zie staan. Ik wist dat jullie het goed zouden kunnen vinden. Doe Iris de groetjes!
Geniet van je laatste weekjes.
Liefs vanuit Nederland!
X Lizan -
04 Mei 2012 - 07:44
Lee:
Hoi schat!
Klinkt weer helemaal super! Behalve dan dat jullie rode-loper-avontuur niet doorging, zou ik echt van balen. Niet om de minste reden dat je nou geen aangemeten galajurk + schoenen krijgt die je mag houden :(
Heel mooi om te lezen dat je het gevoel hebt dat je wel degelijk een verschil maakt. Zou ik me ook afvragen aangezien je maar zo'n 5 maanden in iemands leven bent en daarna weer weg gaat. Super leuk dat je nog even terug kon naar je oude project! Zal Manja wel jaloers op zijn :)
Dikke kus en spreek je snel!
ps: ruilen? jij 5 weken eerder terug en ik 5 weken daar??? Genieten joh, voor je t weet ben je weer terug!! -
04 Mei 2012 - 07:44
Lidwien:
Lieve Karlijn vind het heel fijn om van je mooie verhalen mee te mogen genieten. Al datgene wat je bijzonder raakt, maakt dat het van blijvende waarde is. Dat geldt natuurlijk evenzeer voor de ander.
Heb bewondering voor jullie! Jullie zijn kanjers! -
04 Mei 2012 - 17:17
Eric:
Hee Karlijntje,
Nog 5 weekjes in ZA...de tijd vliegt. Geniet er nog even van. Ik wil nog even met je delen dat ik inmiddels werk heb gevonden als ondersteunend begeleider. Mijn opleiding heeft toch zijn vruchten afgeworpen! Groetjes, Eric.....
-
06 Mei 2012 - 20:54
THIJS:
Wat jammer dat je carrière alleen bij dagdromen blijft, kon je eindelijk aanpappen met een rijke man die én Zuid Afrikaan én knap is gooit zijn tourmanager roet in het eten... Het blijft een briljant verhaal :) Hahaha al had ik je graag over die rode loper zien lopen!
Afgelopen vrijdag en zaterdag speelde ik in een heus theater samen met mijn klas een zelfgemaakte voorstelling rondom 4 en 5 mei. 4 mei ging niet zo goed, maar 5 mei was een kei gave avond, dus dat is weer mooi! Was ene leuk project!
Lijkt me inderdaad heftig om terug te mogen naar waar je eerder stage liep. Dan pas kan je zien wat je achter hebt gelaten, dus opzich ook dapper van je! Ik hoor er graag bij het kampvuur in Nuenen meer over!
Tot snel weer!
xxx
LaTeRzZzZzZ -
11 Mei 2012 - 12:49
Manja:
Dag lieve schat! Was gezellig vorige week je stem te horen!! Nu heb ik eindelijk ook dit verhaal kunnen lezen! Mooi allemaal hoor, echt gaaf! Wat Leonie al zei, ik zou er inderdaad heel graag bij zijn geweest, maar ben blij dat jij het in ieder geval hebt meegemaakt en mij bij kon praten :) Echt gaaf om de foto's te zien.
En die tent in Tsitsikamma daar heb ik duidelijk ook iets aan gemist ;) Het doet mij wel denken aan die tent tijdens de trip met Jorn en Monier! Dat was ook zo gaaf! Nadat hij gitaar had gespeeld met die zelfgemaakte tekst haha je weet het vast nog wel hihi!
Hier alles nog steeds goed, denk dat ik mijn tentamen van woensdag gehaald heb.. dus nu alleen nog 1,5 knallen met afstuderen en dan begint het betere leven weer :) Wat een rust als ik dadelijk alleen nog maar mijn werk heb en het huis ook helemaal af is!
Nou lieve schat lekker genieten nog en die 5 weken vliegen idd voorbij!!
xxxxx
xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
