Oh mijn God een olifant!
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
17 Juli 2013 | Botswana, Kasane
Lieve allemaal,
Jullie zijn vast allemaal erg benieuwd naar hoe de rupsen smaakten. Ze waren verrassend knapperig! Ze waren gefrituurd en gekruid dus volgens mij krijg je op die manier overal een eetbare smaak aan. Na die hebben we deze lieve familie verlaten om naar Hwange National Park te rijden. We wilden eerst nog even pinnen maar dat even duurde uiteindelijk een uur omdat alle banken alleen lokale pasjes accepteerden of dat het automaat dat onze pas wel accepteerde ‘out of order’ was. Dat viel dus even tegen. Helemaal toen Berend voor een stoplicht uit de auto sprong om weer bij een bank te proberen en hij hiervoor naar het politiebureau moest wat letterlijk er tegenover was omdat dit zogenaamd illegaal was. Met wat vriendelijk gepraat over hoe mooi Zimbabwe was en wat meewerking aan betaling, mocht hij weer gaan. Volgens de Lonely Planet moet je blind zijn, wil je geen wildlife zien in het park waar we naartoe gingen, dus daar werden we weer vrolijk van. In Zuid-Afrika heb ik verschillende parken gezien die toch ergens een hek hadden, maar dat was in Zimbabwe niet het geval. Vandaar dat nog voordat we het gebied bereikt hadden, ik opeens uitroep: oh mijn god een olifant! Hij stond aan de kant van de weg te poseren voor ons. Geloof het of niet maar 30 meter verder gereden, nog aan het bijkomen van deze verrassing, riep ik: oh mijn god een giraffe. Hoe kon ik weten dat we diezelfde middag nog direct een safari geregeld hadden en dat het overliep met de kuddes olifanten en ook zeer regelmatig een giraffenfamilie. Ik vind mezelf behoorlijk verwend als het om mijn safari-ervaringen gaat, maar wat ik de afgelopen dagen gezien heb, is ‘zelfs voor mij’ een nieuwe beleving! De 2 dagen in Hwange Park waren gevuld met interactie met vele kuddes olifanten, zelfs drinkend in de avond op onze camping. Tijdens een wandelsafari zebra’s van dichtbij bewonderd en in de safari-auto een groep giraffen die voor onze auto het pad overstaken. We hebben zelfs ook rond gereden en zijn op een ENORME kudde van buffelo’s gestuit! Meer dan 100, ik heb een poging gedaan ze te tellen. Goed, en dan onze camping, een beleving op zich. Echt in the middle of nowhere, waren wij als enige kampeerders. Hoe bijzonder om ‘s avonds bij het vuur eten te koken met een wijntje in mijn hand en de apen die wachten totdat we onze daktent in kruipen.
De overgang naar onze nieuwe overnachtingsplaats had dan ook niet groter kunnen zijn! We zitten nu namelijk in een super luxe lodge. Letterlijk uitzicht over de Chobe rivier (uitloper van Zambezi rivier en de Victoria Watervallen) waar aan de overkant olifanten staan, een baobab boom en de rivier vol met nijlpaarden en krokodillen. Met een Savanna in mijn hand, een zonnetje en naar schattig zo’n 27 graden, zal iedereen begrijpen dat het hier volop genieten is, wat we dan ook maar al te graag doen!
Maar ik ga even een stapje terug in de tijd want op de weg hierna toe zijn we gestopt bij de Vic Falls. Ik heb de Zambiaanse kant al gezien dus ik was benieuwd naar de verschillen om het vanaf de Zimbabwaanse kant te bekijken. We hadden gehoord dat deze kant veel mooier was maar ik hou het in het midden. Je zou hier mooier uitzicht hebben om de enorme lengte van de watervallen maar doordat het water tegen de rotsen zo ver omhoog spat, was het op sommige plaatsen meer een douche waar je niks kon zien. Bij andere delen zag je wel hoe super indrukwekkend het is om zo gigantisch veel water, in een enorme lengte naar beneden stort.
Hierna zijn we doorgereden naar de grensovergang, waar we allebei best wel een beetje zenuwachtig voor waren. In de Lonely Planet (onze reisbijbel) stond namelijk dat het zo’n 2 uur duurt en dat je ervoor moet zorgen dat je vriendelijk maar duidelijk bent, tegen oplichters en andere mensen die je lastig vallen. We hadden ons zo goed mogelijk voorbereid en alle spullen of etenswaren die je niet mee mocht nemen, weg te gooien of op te eten. Voordat we daar aankwamen zijn we alweer aangehouden door de politie, ditmaal om ons een boete van $10,00 te geven omdat we in plaats van een reflecterende rode sticker in de vorm van een lange streep, twee kleine stickers in de vorm van kleine vierkantjes achter op onze auto hadden. Je begrijpt wel, een vreselijke overtreding. Ik kon het dan ook niet helpen maar ik schoot gewoon in de lach. Mijn respect voor politie is erg gedaald. De man vond het zelf ook behoorlijk hilarisch en toen hij zag dat wij geld gingen pakken, bedankte hij ons voor onze medewerking en mochten we zonder te betalen weer doorrijden. Toch met knikkende knietjes reden wij de grenspost binnen om Zimbabwe uit te gaan. De Zimbabwaanse hartelijkheid verraste ons alweer en na wat paspoorten, formulieren en stempeltjes stonden we binnen 5 minuten weer buiten. Dat viel dus reuze mee. Maar toen moesten we nog Botswana binnen bij de volgende grens post. Dat was al helemaal een grap gezien wij de enige waren en we ook daar na wat stempeltjes en wat Botswanese Pula te betalen, we hier ook binnen een paar minuten weer weg mochten. De controle van onze auto sloeg al helemaal nergens op omdat de vriendelijke man in kwestie alleen onze koelkast opentrok, ons vroeg om op een matje wat doordrengt was met een of ander goedje tegen mond en klauw zeer en zei dat alles ‘ Okay’ was. Enorm opgelucht zijn we dus Botswana in gereden en kwamen terecht in dit heerlijke paradijs waar we opeens in een andere wereld zijn beland, gevuld met Westers eten en toeristen.
Gisteren hebben we niks anders gedaan dan het proberen van onze Zimbabwaanse avonturen af te sluiten en te wennen aan deze nieuwe omgeving. Onze conclusie is dat we Zimbabwe bijna gaan missen omdat het echt zo’n prachtig land is, vooral de hartelijkheid en behulpzaamheid van de locals, we niks gemerkt hebben van de onrustige politieke situatie en we ons door dit alles thuis zijn gaan voelen. Toch is overschakelen niet zo moeilijk als je de dag erna (vanochtend) een bootsafari hebt gedaan waarbij we weer onvergetelijke dingen hebben gezien. Hele families nijlpaarden op 3 meter afstand zowel in het water als op het land, buffelo’s die op 2 meter afstand aan het drinken is, een fish eagle die over onze boot heen vliegt en minimaal 20 krokodillen opwarmend in de zon waarbij de grootste 4,5 meter was. We zijn net naar een opvangcentrum geweest voor voornamelijk slangen die aangereden zijn of gevonden worden en na herstel, terug in de natuur gezet worden. Ik ben niet blij met dit bezoekje omdat ze groot, dik, eng en vooral dodelijk zijn en ik nu dus weet hoe veel er in deze gebieden rondkruipen opzoek naar een lekker hapje. Berend roept al sinds we hier zijn over de dodelijke Black Mamba dus die is nu helemaal gelukkig. Ook was het leuk om onze Botswanese groet te oefenen en weer in contact te zijn met locals gezien dit een heel klein centrum was. Hoe heerlijk luxe het hier ook is, we geven toch duidelijk de voorkeur aan het rondtrekken, vanwege de afwisseling, het contact met locals en zien van verschillende natuurgebieden en wildlife. De luxe en veilige omgeving van deze toeristische lodge is leuk, maar zodra ik Nederlands gepraat hoor aan de tafel naast me, wil ik toch weer ‘het echte Afrika’ zien.
Komende 4 dagen trekken we weer de bush in en wordt het dus weer koken op een kampvuur en slapen in de daktent. Je zou je toch maar gaan vervelen hier… :-)
Dikke kus van een hele blije Berend en Karlijn
Jullie zijn vast allemaal erg benieuwd naar hoe de rupsen smaakten. Ze waren verrassend knapperig! Ze waren gefrituurd en gekruid dus volgens mij krijg je op die manier overal een eetbare smaak aan. Na die hebben we deze lieve familie verlaten om naar Hwange National Park te rijden. We wilden eerst nog even pinnen maar dat even duurde uiteindelijk een uur omdat alle banken alleen lokale pasjes accepteerden of dat het automaat dat onze pas wel accepteerde ‘out of order’ was. Dat viel dus even tegen. Helemaal toen Berend voor een stoplicht uit de auto sprong om weer bij een bank te proberen en hij hiervoor naar het politiebureau moest wat letterlijk er tegenover was omdat dit zogenaamd illegaal was. Met wat vriendelijk gepraat over hoe mooi Zimbabwe was en wat meewerking aan betaling, mocht hij weer gaan. Volgens de Lonely Planet moet je blind zijn, wil je geen wildlife zien in het park waar we naartoe gingen, dus daar werden we weer vrolijk van. In Zuid-Afrika heb ik verschillende parken gezien die toch ergens een hek hadden, maar dat was in Zimbabwe niet het geval. Vandaar dat nog voordat we het gebied bereikt hadden, ik opeens uitroep: oh mijn god een olifant! Hij stond aan de kant van de weg te poseren voor ons. Geloof het of niet maar 30 meter verder gereden, nog aan het bijkomen van deze verrassing, riep ik: oh mijn god een giraffe. Hoe kon ik weten dat we diezelfde middag nog direct een safari geregeld hadden en dat het overliep met de kuddes olifanten en ook zeer regelmatig een giraffenfamilie. Ik vind mezelf behoorlijk verwend als het om mijn safari-ervaringen gaat, maar wat ik de afgelopen dagen gezien heb, is ‘zelfs voor mij’ een nieuwe beleving! De 2 dagen in Hwange Park waren gevuld met interactie met vele kuddes olifanten, zelfs drinkend in de avond op onze camping. Tijdens een wandelsafari zebra’s van dichtbij bewonderd en in de safari-auto een groep giraffen die voor onze auto het pad overstaken. We hebben zelfs ook rond gereden en zijn op een ENORME kudde van buffelo’s gestuit! Meer dan 100, ik heb een poging gedaan ze te tellen. Goed, en dan onze camping, een beleving op zich. Echt in the middle of nowhere, waren wij als enige kampeerders. Hoe bijzonder om ‘s avonds bij het vuur eten te koken met een wijntje in mijn hand en de apen die wachten totdat we onze daktent in kruipen.
De overgang naar onze nieuwe overnachtingsplaats had dan ook niet groter kunnen zijn! We zitten nu namelijk in een super luxe lodge. Letterlijk uitzicht over de Chobe rivier (uitloper van Zambezi rivier en de Victoria Watervallen) waar aan de overkant olifanten staan, een baobab boom en de rivier vol met nijlpaarden en krokodillen. Met een Savanna in mijn hand, een zonnetje en naar schattig zo’n 27 graden, zal iedereen begrijpen dat het hier volop genieten is, wat we dan ook maar al te graag doen!
Maar ik ga even een stapje terug in de tijd want op de weg hierna toe zijn we gestopt bij de Vic Falls. Ik heb de Zambiaanse kant al gezien dus ik was benieuwd naar de verschillen om het vanaf de Zimbabwaanse kant te bekijken. We hadden gehoord dat deze kant veel mooier was maar ik hou het in het midden. Je zou hier mooier uitzicht hebben om de enorme lengte van de watervallen maar doordat het water tegen de rotsen zo ver omhoog spat, was het op sommige plaatsen meer een douche waar je niks kon zien. Bij andere delen zag je wel hoe super indrukwekkend het is om zo gigantisch veel water, in een enorme lengte naar beneden stort.
Hierna zijn we doorgereden naar de grensovergang, waar we allebei best wel een beetje zenuwachtig voor waren. In de Lonely Planet (onze reisbijbel) stond namelijk dat het zo’n 2 uur duurt en dat je ervoor moet zorgen dat je vriendelijk maar duidelijk bent, tegen oplichters en andere mensen die je lastig vallen. We hadden ons zo goed mogelijk voorbereid en alle spullen of etenswaren die je niet mee mocht nemen, weg te gooien of op te eten. Voordat we daar aankwamen zijn we alweer aangehouden door de politie, ditmaal om ons een boete van $10,00 te geven omdat we in plaats van een reflecterende rode sticker in de vorm van een lange streep, twee kleine stickers in de vorm van kleine vierkantjes achter op onze auto hadden. Je begrijpt wel, een vreselijke overtreding. Ik kon het dan ook niet helpen maar ik schoot gewoon in de lach. Mijn respect voor politie is erg gedaald. De man vond het zelf ook behoorlijk hilarisch en toen hij zag dat wij geld gingen pakken, bedankte hij ons voor onze medewerking en mochten we zonder te betalen weer doorrijden. Toch met knikkende knietjes reden wij de grenspost binnen om Zimbabwe uit te gaan. De Zimbabwaanse hartelijkheid verraste ons alweer en na wat paspoorten, formulieren en stempeltjes stonden we binnen 5 minuten weer buiten. Dat viel dus reuze mee. Maar toen moesten we nog Botswana binnen bij de volgende grens post. Dat was al helemaal een grap gezien wij de enige waren en we ook daar na wat stempeltjes en wat Botswanese Pula te betalen, we hier ook binnen een paar minuten weer weg mochten. De controle van onze auto sloeg al helemaal nergens op omdat de vriendelijke man in kwestie alleen onze koelkast opentrok, ons vroeg om op een matje wat doordrengt was met een of ander goedje tegen mond en klauw zeer en zei dat alles ‘ Okay’ was. Enorm opgelucht zijn we dus Botswana in gereden en kwamen terecht in dit heerlijke paradijs waar we opeens in een andere wereld zijn beland, gevuld met Westers eten en toeristen.
Gisteren hebben we niks anders gedaan dan het proberen van onze Zimbabwaanse avonturen af te sluiten en te wennen aan deze nieuwe omgeving. Onze conclusie is dat we Zimbabwe bijna gaan missen omdat het echt zo’n prachtig land is, vooral de hartelijkheid en behulpzaamheid van de locals, we niks gemerkt hebben van de onrustige politieke situatie en we ons door dit alles thuis zijn gaan voelen. Toch is overschakelen niet zo moeilijk als je de dag erna (vanochtend) een bootsafari hebt gedaan waarbij we weer onvergetelijke dingen hebben gezien. Hele families nijlpaarden op 3 meter afstand zowel in het water als op het land, buffelo’s die op 2 meter afstand aan het drinken is, een fish eagle die over onze boot heen vliegt en minimaal 20 krokodillen opwarmend in de zon waarbij de grootste 4,5 meter was. We zijn net naar een opvangcentrum geweest voor voornamelijk slangen die aangereden zijn of gevonden worden en na herstel, terug in de natuur gezet worden. Ik ben niet blij met dit bezoekje omdat ze groot, dik, eng en vooral dodelijk zijn en ik nu dus weet hoe veel er in deze gebieden rondkruipen opzoek naar een lekker hapje. Berend roept al sinds we hier zijn over de dodelijke Black Mamba dus die is nu helemaal gelukkig. Ook was het leuk om onze Botswanese groet te oefenen en weer in contact te zijn met locals gezien dit een heel klein centrum was. Hoe heerlijk luxe het hier ook is, we geven toch duidelijk de voorkeur aan het rondtrekken, vanwege de afwisseling, het contact met locals en zien van verschillende natuurgebieden en wildlife. De luxe en veilige omgeving van deze toeristische lodge is leuk, maar zodra ik Nederlands gepraat hoor aan de tafel naast me, wil ik toch weer ‘het echte Afrika’ zien.
Komende 4 dagen trekken we weer de bush in en wordt het dus weer koken op een kampvuur en slapen in de daktent. Je zou je toch maar gaan vervelen hier… :-)
Dikke kus van een hele blije Berend en Karlijn
-
17 Juli 2013 - 17:09
Manja:
Wauw Wauw Wauw!! Onvergetelijk!!! Ook heel herkenbaar, wij werden alleen 'maar' een keer aangehouden omdat we zogenaamd te hard gereden hadden en weet nog dat dat voor daar flink veel geld was, maar je niet anders kan dan het te betalen.... jullie pin probleem hadden we in Kenia ook en heeft ons toen anderhalve dag stressen bezorgt, maar ook een groot eetfeest na twee dagen bijna niet eten gheghe ;) Maar echt al die onzin vergeet je vanzelf door al het moois en ik lees duidelijk in jullie verhaal dat dat bij jullie ook helemaal goedkomt!! Blijf voorzichtig doen en genieten!! Knuffel uit Cusco!! -
17 Juli 2013 - 17:21
Frederieke:
Hallo luitjes,
Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen! Krijg helemaal zin om ook weer te gaan. Geniet er lekker van en doe voorzichtig!!!
Dikke kus uit Amsterdam, Frederieke -
17 Juli 2013 - 18:06
Davide:
<3 SAVANA!!!!! haha wat een avontuur en jullie zijn nog maar net onderweg! -
17 Juli 2013 - 18:28
Opa En Oma.:
gisteren nog een natuurfilm gezien met al die beesten en nu bedenken dat jullie het allemaal in levende lijve mee maken....geweldig....maar kijk uit. zeker de nijlpaarden. maar het moet wel heel geweldig zijn. Even in de bewoonde wereld en nu weer de boes..boes in. We reizen in gedachten mee met jullie.
Heel veel liefs en xxx....Opa en Oma. -
17 Juli 2013 - 19:17
Lidwien:
Wat gaaf en heerlijk om jullie verhalen te lezen..!! -
17 Juli 2013 - 20:03
Mieke:
Wat een geweldig verhaal Carlijn en Berend super om te lezen. Alleen in mijn dromen zou ik zulke avonturen aan durven.... Wat een moed zeg. Het lijkt mij een fantastische ervaring en wie weet komen jullie er nog eens terug... GENIET!!!!
-
17 Juli 2013 - 22:34
Cassy:
Ik krijg echt een heel erg the Lion King gevoel bij jullie verhaal en sta op het punt uit te barsten in luid zingen. Het lijkt me geweldig om alles mee te mogen maken wat jullie nu allemaal meemaken. Maar zorg dat je niet te verwend raakt met al die pacht en praal! Ik hoop dat je veel foto's hebt kunnen maken en dat er nog veel meer gemaakt worden. Ik wacht in ieder ge al vol spanning af.
Hakuna matata my dear!
-
18 Juli 2013 - 13:29
Ad & Yvonne Vd Wildenberg:
Weer een fantastisch verhaal, wat 'n genieten !!!!!
Gr. Van ons uit een warm Toscane.
Ad & Yvonne -
18 Juli 2013 - 14:37
Suzan:
Hey Karlijn en Berend,
Ik vind het super leuk om te lezen wat jullie allemaal hebben meegemaakt!
Wat een avonturen!
Geniet ervan en doe voorzichtig.
Groetjes,
Suzan -
21 Juli 2013 - 18:41
Marion:
Hoi Karlijn en Berend,
Schitterend om jullie reisverslag te lezen. Het is net of je er zelf bij bent. Geniet nog volop van jullie fantastische en avontuurlijke reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
