Welkom op de kinderboerderij
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
10 Augustus 2013 | Namibië, Windhoek
Lieve allemaal,
Ik begin maar met het slechte nieuws, dan hebben we dat gehad. Nog geen uur nadat ik mijn vorige verhaal geschreven had, werd Berend ziek. We stonden in de startblokken om naar de rode zandduinen te rijden en waren dus hevig aan het twijfelen wat wijsheid was. Het antwoord kwam al heel snel: ik werd ook ziek. We hoopten dat het iets verkeerd gegeten was en onder het mom van 'eruit is eruit' dat er alsnog konden vertrekken. Helaas zat dat er echt niet in. Om jullie de onsmakelijke details te besparen, zal ik maar tot de conclusie komen. Nadat er allebei zo'n 8x naar de wc gerend zijn en letterlijk we geen enkel slokje thee binnen konden houden, was ik ongerust en zijn we met een taxi naar het ziekenhuis gereden. dat was maar goed ook want we bleken allebei voedselvergiftiging te hebben en enorm uitgedroogd te zijn. Ik kan het niet mooier maken dan het was: we waren allebei echt vreselijk beroerd! We hebben de hele middag en avond in het ziekenhuis gelegen, waar we met een hoop vocht en medicijnen weer een beetje opgelapt werden. gelukkig hebben we de lieve en bekwame zusters en dokters van dit privé ziekenhuis wel een leuke dag bezorgd want ze vonden ons heel leuk en het feit dat we tweeling zijn nog veel leuker. we durven nog steeds geen uitspraak te doen over waar het door gekomen is. We letten altijd op in welk water eten klaargemaakt wordt en of het vlees wel gaar is.
De kudu van de dag ervoor was vers en gaar maar toch gooien we het daar maar op omdat het van een aardappel echt niet kan komen.
Met een berg medicijnen zijn we de dag erna in bed blijven liggen en de dag daarna heel voorzichtig gaan kijken of onze beentjes ons weer omhoog konden houden. Na een stukje langs het strand en een soepje voelde Berend zich als herboren en had volle vertrouwen in dat we de dag erna naar Windhoek konden rijden, zoals gepland en nodig was voor het vrijwilligers werk dat op ons lag te wachten. Gelukkig voelde ik me na een nacht slapen ook weer aansterken en zijn we dus naar windhoek gereden. We hebben daar bewust nog weinig gedaan en ‘s avonds in een geweldig leuk restaurant gegeten.
We kijken terug op een paar zware dagen maar zeker iets dat erbij hoort in Afrika, en gelukkig waren we gezellig samen ziek en in handen van lieve en goede zusters. We noemen het maar: hebben we dat ook een keertje meegemaakt. ;-)
En dan nu.... trommelgeroffel.... Het vrijwilligerswerk!! Geheel in Afrikaanse stijl werden we een uur te laat opgehaald bij ons guest house in Windhoek. Voor degene die het niet (meer) weten: na een maand reizen, hebben Berend en ik ons opgegeven voor 2 weken vrijwilligerswerk bij een Wildlife Sanctuary. Zij zijn gespecialiseerd in luipaarden en cheetahs en vangen ook andere weesdieren op. Natuurlijk is het doel hiervan om de dieren weer terug te plaatsen in het wild, wanneer zij hier klaar voor zijn. ik moet eerlijk zeggen dat het niet is wat we ervan verwacht hadden. Kort door de bocht gezegd zijn er enorm veel vrijwilligers (ongeveer 50) waardoor het persoonlijke contact 0 is en we helaas daardoor ook erg weinig verantwoordelijkheid krijgen tijdens het uitvoeren van verschillende taken. Het voelt een beetje alsof we op een kinderboerderij terecht zijn gekomen maar dan in plaats van konijnen zijn hier apen en in plaats van een paard een tamme cheetah. We hebben ons snel erbij neergelegd dat het niet hard werken is, dus zien we het nu als een soort vakantie met leuke extra taken en informatie over wildlife van Namibië. Natuurlijk helemaal niks mis mee! :-) Taken variëren van eten klaarmaken en voeren tot de dieren mee uit wandelen nemen voor hun dagelijks beweging. Op zich vinden wij alle taken leuk, zelfs doorntakken zagen of leren over het territorium van een luipaard, zolang het maar een iets wat actiever karakter heeft of iets waarvoor je hersenen nodig hebt.
Blijkbaar heb je buiten de standaard activiteiten van de dag ook geluk nodig want gisteren mochten er toevallig mee op jacht met de eigenaar van dit project. hij heeft een wrattenzwijn geschoten die Berend en ik de auto in gesleept hebben. Wij vonden het best stoer om dat een keer te doen.
Zaterdag gaan we een week naar een ander project omdat we niet 2 weken met apen willen knuffelen (het schattige is er na een paar flinke rukken aan je haren of bijten in je vinger wel af). We gaan dan alsnog naar de rode zandduinen, jeeeeeeh!! Daar zullen we meer bezig zijn met een project op grote schaal gericht op onderzoek van voornamelijk cheetahs en luipaarden. Enige nadeel: er is geen bereik. Hier is trouwens ook geen internet dus dit wordt waarschijnlijk het enige verhaal voor de komende tijd en misschien wel zelfs tot dat we terug zijn. helaas pindakaas maar je moet er wat voor over hebben om een luipaard pootafdruk te leren herkennen, een val te zetten voor een cheetah en om hun leefgebied te bestuderen.
Kortom: niet zoals verwacht maar wel heel leuk op een wat langzame manier ;-)
Voor degenen die mijn 2 grootste afwijkingen interessant vinden: er is hier wel een Defender maar meerderheid is Toyota en helaas geen gek die mij snapt. En het project vanaf zaterdag is op een wijnboerderij. Van kinderboerderij naar wijnboerderij kan ik alleen maar zien als een fantastische vooruitgang! En een prestatie van Berend en mij omdat er maar 3 wijnboeren in Namibië zijn en wij er 2 gehad hebben aan het eind van deze trip. Iemand interesse in een reis naar de 3e? :-)
Dikke kus voor nu en voor de komende dagen: geen nieuws is goed nieuws! ;-)
-
10 Augustus 2013 - 10:23
Opa En Oma.:
gelukkig dat het inmiddels weer beter gaat met jullie. dat waren vast een paar vervelende dagen....goed dat er een zuster Ursula in de buurt was. hopelijk zijn jullie laatste dagen toch nog leuk daar. hier alles oke. lieve groet van ons beiden...xxxx -
10 Augustus 2013 - 11:36
Cassy:
Wat zijn jullie toch ook twee geweldige mensen haha. Hilarisch.
Ik schrok me alleen wel wild toen je over het ziekenhuis begon. Maar je hebt wel gelijk, het was weer een hele ervaring. Helemaal top dat jullie gelukkig snel opgeknapt zijn. In ieder geval genoeg tijd om toch alles te doen en zien wat jullie wilden. Ik ben dan ook zo benieuwd naar de foto's! Stiekem tel ik ook alweer dagen af hoor, maaaaaar dat wil je helemaal niet weten ;)
Vandaag weer eens lekker aan de slag met jullie mama. Volgens mij wordt het een mooi feestje vandaag dua ik zal aan je denken. Hele dikke kus voor jullie en ik hoop dat die wijnboer niet één of andere knappe Afrikaan is want ik zie je héél graag snel weer terug ;-)
Xxx -
10 Augustus 2013 - 14:47
Helma:
Hi lieverds, geluk bij een ongeluk dat jullie in de buurt van een goed ziekenhuis waren. Kunnen jullie niet op zakjes en crackers of zo gaan leven, dat bespaart ook je moeder een hoop zorgen :)
Geniet verder van al het moois en come back safely! big hug, helma -
11 Augustus 2013 - 20:07
Thijs:
Mooie verhalen!!!
xx -
11 Augustus 2013 - 21:34
Cita:
Nou, nou, wat maken jullie veel mee! Fantastische momenten waar jullie het later nog heel vaak over zullen hebben. Geniet er nog van. X Cita -
15 Augustus 2013 - 13:43
Ad Wijlhuizen:
Mooie verhalen en wat een geluk dat er goede klinieken zijn! Veel plezier! -
16 Augustus 2013 - 12:36
Mieke Hendrickx:
He luitjes wat fijn dat jullie weer opgeknapt zijn. Lijkt me echt reuze jammer terwijl je van alles wilt gaan doen. Maar ja het lijf wil ook ff aandacht!!
Ik feliciteer jullie met jullie Mam en hoop dat jullie nog hele mooie dagen daar hebben.
Nog heel veel plezier en bedankt voor de prachtige verhalen.
xx Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
