De mythe van het luipaard

Lieve allemaal,

Na mijn laatste bericht zijn we de dag erna naar de grensovergang met Namibië gereden. Omdat je niet zo maar overal de grens over mag en kan, hebben we dit maar gecombineerd met een stukje van de Caprivi Strip mee te pakken. Dit is een vreemd soort uitsteeksel land van Namibië dat boven Botswana ligt en dat bekend staat om het vele wild dat er leeft. Na de positieve ervaring van de vorige grenspost, gingen we vol goede moed en vooral een brede glimlach het kantoortje binnen. Het ging dan ook weer prima. Het verschil tussen de landen was direct merkbaar: het was hier namelijk goed geregeld! Dit werd bevestigd toen we Namibië verder inreden. Er staan hier namelijk borden aan de kant van de weg, hoe handig! Ook kloppen onze kaarten over het algemeen vrij aardig, ook best handig! En al laatste maar niet als minste, de wegen zijn hier vrijwel zonder gaten van een meter breed en diep, nog veel handiger! Kortom: voor ons gevoel zijn we veel meer in een bewoonde en ontwikkelde wereld.
De eerste nacht hebben we op een prachtige camping geslapen met uitzicht op de Okavanga River. Omdat we een uur tijdverschil hebben nu (wij lopen 1 uur achter), hadden we nog tijd voor een mokoro trip. Dit is een soort houten kano met een mannetje van een gondel uit venetië maar dan zonder apenpakje. Dit is de lokale manier van verplaatsen, vervoeren en vissen dus dat wilden wij graag ook ervaren. We hadden een hele leuke gids die heel veel verhalen had over zijn stam en zelfs vertelde dat zijn broer door een krokodil is opgegeten in de rivier waar wij op dreven! Super interessant om te horen hoe zijn stam omgaat met het enige water in de regio, met alle voor en nadelen. Tijdens de trip en na wat nijlpaarden, vogels, verschillende bokken en buffels gezien te hebben, gingen we pauzeren op een eilandje van nog geen 40 meter lang. We hoorden geritsel en nieuwsgierig als Berend en ik zijn, wilden we gaan kijken wat het was. Onze gids vond dat te gevaarlijk dus moesten we wachten. Opeens springt onze gids op en roept: het is een olifant, vlug, de mokoro in! Eigenwijs, dapper en dom tegelijk bleven wij staan omdat we het wel spannend vonden maar na aandringen van de gids gingen we toch maar de boot in en zijn we naar de overkant gevaren waar we de olifant eens goed bekeken hebben. Na nog wat dieren en verhalen over hoeveel koeien een vrouw kost, waren we weer op de camping. Dag erna zijn we richting Etosha National Park gereden en om ons optimaal voor te bereiden hebben we die nacht in een hotel geslapen. Een andere voordeel van Namibië is dat er een soort midden groep van bevolking bestaat die niet arm en niet heel rijk zijn. Hierdoor zijn er ook wat restaurantjes en winkeltjes die wat vriendelijker zijn voor onze portemonnee en niet zo vreselijk toeristisch. Na een goedkope maar lekkere maaltijd zijn we naar de enige lokale bar gegaan. Dit was naast ons hotel dus veilig. Een hele ervaring rijker: enige blanken die daar ooit binnen is geweest, een rij gokkasten tegen de muur, bier en sigarettenlucht die nog steeds niet uit m'n kleren is maar vooral leuke (dronken) mensen die gesprekken voeren van 'wat leuk dat jullie op huwelijksreis zijn' (dat denkt iedereen hier en laten we in sommige gevallen bewust zo), tot 'onze economie is in kritieke toestand'. Geweldig om daarna door ons hotel te lopen waar alleen maar blanken zitten te staren naar hun mobieltje en een kopje koffie drinken in stilte. Gek hoe werelden zo kunnen verschillen terwijl er maar letterlijk 1 muur tussen zit...
De 3 dagen erna zijn we door Etosha gereden. Enorme vlaktes waarbij de vele impala's uit vorige gebieden vervangen zijn door springbokken en alle dieren zich verzamelen bij de weinige waterplassen. Vrij makkelijk safari houden dus: parkeer je auto bij een plas en wacht totdat de dieren naar je toe komen. Zo was het ook op de campings: er waren bankjes of rotsen waar je kon zitten. hier hebben wij ons ritme aangepast aan die van een luipaard omdat dit het enige dier is dat we nog niet gezien hebben, tot onze grote frustratie. dus hebben wij tot diep in de nacht met dekens op de rotsen zitten wachten en na een paar uurtjes slapen, om 4 uur sochtends weer. Onze theorie was 'dat beest moet toch ooit drinken'. We hebben erg veel zwarte neushoorns gezien, een bedreigde diersoort, die zelfs elkaar aan het uitdagen waren. In de hoop op een luipaard hebben we ook een nachtelijke game drive gehad waarbij we 4 leeuwinnen op jacht hebben gezien, super vet!! Maar na al onze vele pogingen nog steeds geen luipaard! Dus wij kunnen niet anders dan concluderen dat hij niet bestaat! Hij is uitgestorven! Shockerend maar waar! En alle mensen die denken hem wel gezien te hebben hallucineren! :-P
Verder was het in Etosha zo warm dat je tussen 12 en 3 niks anders kon doen dan bij het zwembad liggen, dus dat hebben we dan ook gedaan. Wat een straf! De enorme droogte in combinatie met wind voelde ongeveer aan dat wanneer je lacht, je gezicht scheurt dus water was een welkome afwisseling.
We hebben weer nieuwe vriendschappen gesloten met Belgen en Fransen dus het lijkt erop dat Berend en ik straks een Eurotrip moeten maken om iedereen te bezoeken.
Na Etosha zijn we op weg gegaan richting de kust. Omdat dit een redelijke afstand is, hebben we een nachtje in een dorp er tussenin geslapen. Super lief dorpje waar je goed merkt hoe divers Namibië is. het is een vreemde mengelmoes tussen Zuid Afrika, Duitsland en Engeland. Zowel qua taal als qua bouw van de stad en gewoontes van zowel blanke als zwarte bevolking. Ik vind het daarom een geweldig interessant land, net zoals ik dat bij Zuid Afrika heb. Een vermenging van culturen die zn eigen cultuur vormt door de jaren heen vind ik buitengewoon boeiend.
maar dit schattige dorpje had iets heel onverwachts: een wijngaard! Heeft er iemand ooit Namibische wijn gehad? Ik nu dus wel. :-) een bezoekje dat goed aansluit bij de interesses van Berend en mij, haha en leerzaam hoe een zeer kleine wijnboer met het moeilijke klimaat, wijn maakt. Bij de wijnproeverij hebben we ook geluncht met zebra worst, kudu gehaktbal en verschillende kaasjes. Jammie!
De dag daarna was onze verjaardag! 's Ochtends werden we met een jarige gevoel wakker omdat we eindelijk de kaartje van Leonie en Yuri open mochten maken en ik ook die van mijn vriendin Iris, waar ik heeeeel nieuwsgierig naar was. Om ons zelfs dat jarige gevoel te blijven geven hebben we verjaardagshoedjes gekocht, geheel in Afrikaanse stijl met een leeuwen, hippo en aap erop. Blije kinderen als we op ons 23e levensjaar nog steeds zijn, hebben we foto's gemaakt met dit prachtige hoedje. Ik snap dag jullie buitengewoon benieuwd zijn naar dit resultaat maar internet staat dat helaas niet toe op een foto te uploaden. We zijn richting de kust gereden en hebben een tussenstop gemaakt bij een soort levend museum over de meest oude stam de hier leeft, de San People. Ze hebben ons laten zien hoe ze vuur maken, sieraden maken, vogels en springbokken vangen en natuurlijk zingen en dansen. Heel erg bijzonder! helemaal geen toeristisch kunstje maar echt hun leven.
Door een prachtig gebied (mijn verhalen worden al eentonig) verder gereden. Toen we bij de kustplaats Swakopmund aankwamen zagen we een hele vreemde wolk boven de stad hangen. Nou is een wolk hier op zich al een bezienswaardigheid maar dit was net alsof we een behekste stad binnenreden. Later hebben we geleerd dat het dikke mist is die hier elke ochtend en middag hangt omdat een enorm duingebied en bijna woestijn ervoor zorgt dat het zo ver afkoelt dat de vochtige lucht vanaf de zee gemakkelijk het land op komt en mist vormt. De stad zelf is een heel gezellig oud koloniale stijl met veel Duitse invloeden. Berend vind het zelfs zo leuk dat hij zichzelf hier wel ziet wonen. Jullie zijn gewaarschuwd.... We hebben de stad doorgelopen onder andere op zoek naar een leuk restaurantje voor ons verjaardagsdiner. Die hebben we gevonden en hebben hier een verrukkelijk stukje springbok en gemsbok gegeten waar we nog steeds van gaan kwijlen als we eraan denken! en om het af te maken een heerlijk hotel met goddelijke douche en gratis wifi! Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes op verschillende manieren! Het heeft er echt voor gezorgd dat ik me de hele dag jarig heb gevoeld! :-)
Maar nu komt het! Want gisteren was de beste dag ooit!! Berend wilde graag kayakken tussen de zeehonden. Natuurlijk een super vette ervaring want de zeehonden bleken ons erg leuk te vinden en met duizenden met ons mee te zwemmen, aan onze peddels te willen knagen en ons nat te spetteren. Berend heeft zelfs het koude water getrotseerd en is erin gesprongen, super stoer! nou waren die zeehonden leuk maar wat ik echt leuk vond was dat we naar de zee gebracht werden in een Defender!!! Zien jullie mijn blije gezicht met hartjes in mijn ogen al voor je? Ik was zo blij om eindelijk het mooie geluid te horen van de motor en met iemand te kunnen praten die begrijpt hoe mooi een Defender is. Na het kajakken werden we opgehaald door een andere auto en toen ik zag dat dat geen Defender was, kon ik het natuurlijk niet laten om te zeggen dat ik liever bij de Def wilde blijven dan in die andere 'stomme auto' te stappen. Die kerels vonden het zo hilarisch dat de ene voorstelde dat ik wel met hem in de Def verder mocht rijden omdat hij een plaats overhad in zijn volgende tour, door de zandduinen!! Een te mooie kans om te laten liggen en toen Berend mijn grijzende gezicht zag, mocht ik mee en heeft Berend zichzelf vermaakt in het stadje. Nogmaals bedankt Beer! :-) ik ben dus bij mijn nieuwe beste vriend in de Def gestapt en zijn we naar een plaats gereden om andere toeristen op te halen. Daar stonden nog meer Defs en mannen met zelfde afwijking dus ik was opeens helemaal op mijn plaats. Om nou jullie niet nog langer lastig te vallen met liefdesverklaringen over de Def en de mensen die ervan houden, zal ik to the point komen. We hebben de hele middag rond gecrost in enorm duinen en we hebben dat geluncht met oesters en champagne. Geweldig, geweldig en geweldig! Omdat Defender mensen nooit uitgepraat raken werden we uitgenodigd om bij mijn nieuwe beste vriend en zijn familie te braaien. heerlijk gegeten van allerlei 'game' zoals kudu. Wat een dag, echt enorm genoten!!
Nu gaan we op weg naar zandduinen deel 2: Sossusvlei met de beroemde rode zandduinen waar ik al een jaar naar uit kijk. Helaas wel met onze huurauto waarvan ik het merk verzwijg, maar na gisteren kan ik het wel aan. ;-)

Niet te vergeten: lieve papa, nogmaals gefeliciteerd met je verjaardag! Jammer dat we er niet bij kunnen zijn maar we zullen wat rood zand voor je meenemen! :-)

Dikke kus van ons!