Vorderingen van de projecten
Door: karlijn
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
25 Juni 2008 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Even weer zo kort mogelijk ons drukke en leuke programma voor jullie!
Zondag op onze tweede vrije dag zijn we om half 9 Met Jelle en Lieke naar de kerk gereden, omdat daar de voetbal prijsuitreiking voor de gangsters zou zijn. We waren er om 9uur zoals moest, maar hebben gewacht tot 10uur, zoals hier vaak gebeurd...Het wachten valt hier alleen wel mee, omdat er zoveel moois te zien is. Zo hebben we ons nu zitten verbazen over de gangsters die hun mooiste kleren aan hadden gedaan, speciaal voor de kerk! Er waren zelfs mannen in pak! Ook de dames hadden zich flink uitgedoft, wat ons nogal een under dressed gevoel gaf!
De mis duurde ander half uur en na veel liedjes, bedankjes en afrikaanse preken besloten we niet ook nog te wachten op de prijsuitreiking, die weer ergens anders bleek te zijn. We zijn toen lekker naar huis gegaan om te lunchen en daarna naar het strand gereden. Echt lekker liggen was het daar niet vanwege de harde wind en daardoor al het zand. Jelle was gaan lopen en had toen een dode walvis (Bultrug) ontdekt en die zijn wij daarna ook nog gaan bewonderen. Stinken en voelt heel gek!
Bij het strand aan de boulevard (ja die hebben ze hier!) was de wekelijkse markt met allemaal leuke souvenier kraampjes, dus daar hebben we ons ook goed vermaakt.
Toen we thuis kwamen hebben we met zijn tweeen het huis onder handen genomen, want de smerigheid konden we niet langer meer negeren! ;)
Maandag zijn we met Avril, project leidster naar de secondairy school geweest om weer aan het tijdschrift te werken. Daar bleek dat het harde werken hun niet echt in het bloed zit en al helemaal niet zonder begeleiding van ons! Ze hadden namelijk in de tussentijd niks meer gehdaan! Erg jammer, maar zo werkt het hier. Toen heeft Avril na een lange boze preek besloten het tijdschrift tijdelijk stop te zetten. We besloten met zijn tweeen toen als nog uit te gaan typen wat we die vrijdag ervoor al met hun samen hadden gedaan, om niet helemaal het gevoel te hebben dat we 2 uur in de auto hadden gezeten voor niks. Op weg naar een andere secondairy school, waar we Jacco iets moest doen, zagen we met eigen ogen nog eens goed hoe gevaarlijk het verkeer hier is. Aan de auto en de verdere details (die we jullie zullen besparen) te zien had de arme man een flinke smak gemaakt en is die waarschijnlijk op slag dood geweest. We vonden het allebei gek om te merken hoe weinig het ons eigenlijk deed en dat kwam echt niet doordat het er niet zo ernstig uit zag ofzo, maar waarschijnlijk toch omdat we al een stuk meer kunnen hebben dan eerst.
Verder was de maandag echt een beetje een niks en een wacht dagje en voelde het een beetje nutteloos, ondanks dat hebben we toch van de dag genoten. 's Avonds als we thuis komen borrelen we meestal eerst met zijn vieren, douchen en eten als Jacco ook thuis is en kijken daarna en/of ervoor een gehuurde film.
Gister en vandaag waren allebei super dagen en heel leuk. We zijn druk bezig geweest met het knutselen voor versiersels op de ramen en het verder schilderen van de lokalen. Vandaag hebben we een afrikaans gebed en spreuken op de muur geschilderd, wat er nu al erg mooi uit ziet! De kinderen zijn dol enthousiast en kunnen geen genoeg van ons krijgen, wat betekent dat we in de pauze met minstens 13 kinderen om ons heen ons zitten die aan onze wangen en haren frunneken en trekken.
We leren iedere dag meer over de cultuur en kunnen ons daardoor ook steeds beter bij de verschillen in culturen neerleggen. De film die we eergister zagen over het leven van Nelson Mandela ('Goodbye Bafana')heeft daar ook zeker bij geholpen!
Met Karlijn gaat het zeker niet slecht, soms gaat het minder, maar ze kan als nog wel het hele programma meedraaien.
Tot mails en geniet van de foto's die bij het vorige verhaal staan.
Karlijn en Manja
Zondag op onze tweede vrije dag zijn we om half 9 Met Jelle en Lieke naar de kerk gereden, omdat daar de voetbal prijsuitreiking voor de gangsters zou zijn. We waren er om 9uur zoals moest, maar hebben gewacht tot 10uur, zoals hier vaak gebeurd...Het wachten valt hier alleen wel mee, omdat er zoveel moois te zien is. Zo hebben we ons nu zitten verbazen over de gangsters die hun mooiste kleren aan hadden gedaan, speciaal voor de kerk! Er waren zelfs mannen in pak! Ook de dames hadden zich flink uitgedoft, wat ons nogal een under dressed gevoel gaf!
De mis duurde ander half uur en na veel liedjes, bedankjes en afrikaanse preken besloten we niet ook nog te wachten op de prijsuitreiking, die weer ergens anders bleek te zijn. We zijn toen lekker naar huis gegaan om te lunchen en daarna naar het strand gereden. Echt lekker liggen was het daar niet vanwege de harde wind en daardoor al het zand. Jelle was gaan lopen en had toen een dode walvis (Bultrug) ontdekt en die zijn wij daarna ook nog gaan bewonderen. Stinken en voelt heel gek!
Bij het strand aan de boulevard (ja die hebben ze hier!) was de wekelijkse markt met allemaal leuke souvenier kraampjes, dus daar hebben we ons ook goed vermaakt.
Toen we thuis kwamen hebben we met zijn tweeen het huis onder handen genomen, want de smerigheid konden we niet langer meer negeren! ;)
Maandag zijn we met Avril, project leidster naar de secondairy school geweest om weer aan het tijdschrift te werken. Daar bleek dat het harde werken hun niet echt in het bloed zit en al helemaal niet zonder begeleiding van ons! Ze hadden namelijk in de tussentijd niks meer gehdaan! Erg jammer, maar zo werkt het hier. Toen heeft Avril na een lange boze preek besloten het tijdschrift tijdelijk stop te zetten. We besloten met zijn tweeen toen als nog uit te gaan typen wat we die vrijdag ervoor al met hun samen hadden gedaan, om niet helemaal het gevoel te hebben dat we 2 uur in de auto hadden gezeten voor niks. Op weg naar een andere secondairy school, waar we Jacco iets moest doen, zagen we met eigen ogen nog eens goed hoe gevaarlijk het verkeer hier is. Aan de auto en de verdere details (die we jullie zullen besparen) te zien had de arme man een flinke smak gemaakt en is die waarschijnlijk op slag dood geweest. We vonden het allebei gek om te merken hoe weinig het ons eigenlijk deed en dat kwam echt niet doordat het er niet zo ernstig uit zag ofzo, maar waarschijnlijk toch omdat we al een stuk meer kunnen hebben dan eerst.
Verder was de maandag echt een beetje een niks en een wacht dagje en voelde het een beetje nutteloos, ondanks dat hebben we toch van de dag genoten. 's Avonds als we thuis komen borrelen we meestal eerst met zijn vieren, douchen en eten als Jacco ook thuis is en kijken daarna en/of ervoor een gehuurde film.
Gister en vandaag waren allebei super dagen en heel leuk. We zijn druk bezig geweest met het knutselen voor versiersels op de ramen en het verder schilderen van de lokalen. Vandaag hebben we een afrikaans gebed en spreuken op de muur geschilderd, wat er nu al erg mooi uit ziet! De kinderen zijn dol enthousiast en kunnen geen genoeg van ons krijgen, wat betekent dat we in de pauze met minstens 13 kinderen om ons heen ons zitten die aan onze wangen en haren frunneken en trekken.
We leren iedere dag meer over de cultuur en kunnen ons daardoor ook steeds beter bij de verschillen in culturen neerleggen. De film die we eergister zagen over het leven van Nelson Mandela ('Goodbye Bafana')heeft daar ook zeker bij geholpen!
Met Karlijn gaat het zeker niet slecht, soms gaat het minder, maar ze kan als nog wel het hele programma meedraaien.
Tot mails en geniet van de foto's die bij het vorige verhaal staan.
Karlijn en Manja
-
25 Juni 2008 - 17:51
Lilian:
hey Karlijn, vooral het laatste regeltje maakt me blij: dat je gewoon alles mee kan doen tot nu toe. Fijn voor je. Hou je niet flinker dan nodig, maar heerlijk als je nek je niet in de steek laat. Zalig jullie verhalen en foto's. jullie hebben een mooie start gemaakt en als het zo doorgaat dan vliegen die 2 maanden voorbij!
liefs, lilian -
25 Juni 2008 - 20:17
Ad:
Hoi Karlijn!
Toch even een berichtje vanuit de drukte hier...leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken daar in dat verre zuiden! Ik probeer alles te lezen... heb je nog suggesties voor een nederlandse dominee als je naar zo'n afrikaanse dienst (mis?) bent geweest?
Hou je en liefs van ons!
Ad (en Carla, Jesse en Eloy) -
25 Juni 2008 - 21:50
Helma:
hey lieve meid, goed om te lezen dat het eigenlijk goed met je gaat. Ik zei al tegen je moeder: ik heb nog niet gelezen dat Karlijn pijn heeft. Maar misschien heb je dat wel en vertel je het gewoon niet.... aan de andere kant kan ik me voorstellen dat er zoveel gaande is, dat je gedachten volledig afgeleid worden. Anyways, keep cool, big hugs, helma -
26 Juni 2008 - 07:58
Mama:
Lieve Manja en karlijn,
het is geweldig te lezen hoe jullie je vriendschap delen met deze mensen. En (raar? toevallig?) gisteren had ik KR-vergadering en heb ik voor de opening de beroemde tekst van Nelson Mandela gebruikt, die hij geschreven heeft voor de Inaugurale rede in 1994. Jullie hebben de film gezien en ik denk ook deze tekst gehoord. Hij is nog steeds zeer van toepassing, zeker voor jullie!
Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis, waar we het allerbangst voor zijn.
We vragen ons af: wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?
Maar waarom eigenlijk niet?
Je bent toch een kind van God?
Dat je je kleiner voordoet dan je bent komt de wereld niet ten goed.
Er is niets verheffends aan je kleiner voor te doen dan je bent, opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker gaan voelen.
Wij zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.
Niet slechts enkelen van ons, maar in ons allemaal.
Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze angst, bevrijd onze aanwezigheid automatisch anderen ook.
Wat een wijs man!! Moeilijk? Lees het nog maar eens... Hij heeft het over jullie, in 1994 al.. :) xxx
-
26 Juni 2008 - 08:47
Prinsje:
Hey dames :D
Hoe kunnen jullie nou under dressed zijn :P zien jullie er niet altijd top uit haha leuk dat het zo goed gaat met de lokalen en de kids op die school..is toch waardering voor jullie inzet he :D kus -
29 Juni 2008 - 18:45
Berend:
Heej Kar,
ik ben net terug uit lloret. Echt super vet geweest! Wel ben ik ontzettend moe, verbrand en schor:P Had je mijn sms nog ontvangen? -
29 Juni 2008 - 20:54
Carla:
Hi Meiden,
Jullie vermaken je nog opperbest lees ik. Geweldig die ervaringen van jullie en, wat ik ook tussen de regels doorlees: jullie doen allerlei levenservaringen op: geduld, incasseren, aanpassen, moed houden, doorzetten, inschatten etc. Jullie zijn na deze 2 maanden vast 2 jaar ouder (lees: wijzer) geworden!
Geniet ze verder.
Liefs van ons 4-en
C&A, Jesse en Eloy -
01 Juli 2008 - 07:35
Christine Ubels:
Hoi Karlijn!
Je hebt vast geen flauw idee wie ik ben, eerlijk gezegd ken ik jou ook niet, maar ik heb je ouders wel ontmoet afgelopen zaterdag op het feest van Han en Lydia. Misschien hebben wij elkaar ook wel eens ontmoet een heel aantal jaren geleden. Ik reed toen de paarden van Han. En nu ben ik de "buuf" van Han en Lydia, en om het nog gekker te maken, ik ben al (ja, ja, sinds vandaag) 12 jaar zijn secretaresse. Ik rijd op dit moment niet veel meer, maar we hebben nog steeds paarden. We hebben de merrie die je opa en oma gefokt hebben, misschien weet je het nog wel de merrie met het ene oog. Een super lief dier. Ik heb haar zelf zadelmak gemaakt, maar door allerlij omstandigheden slechts een seizoen gestart, maar wel meteen de M1 vol gereden. Nu heeft ze haar derde veulentje, een Briar. Ken je hem? Hij loopt dit jaar de Olympische Spelen met Jan Brink voor Zweden. We hebben ook nog een jaarling, een volle broer van dit veulentje. Echt heel leuk. Je moeder vertelde van je project in Afrika, ik heb het een en ander van je moeder ontvangen en gelezen, ziet er heel leuk uit, complimenten. Ik heb bewondering voor mensen die hun schouders onder zo'n project zetten. Je hebt geld nodig voor dat project en op verzoek van je moeder heb ik Han nog eens goed aan de jas getrokken. Vandaag wordt er € 100,-- overgemaakt op je rekening en wij (mijn man Johan en ik) zullen je ook nog een bedrag overmaken.
Karlijn, we wensen je heel veel succes en misschien ontmoeten we elkaar nog een keer.
Groetjes, Christine Ubels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
