eindelijk in PE
Door: karlijn
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
17 Juni 2008 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
lieve allemaal!
gisterochtend zijn we om 5 uur wakker geworden omdat Manja's bus om 6 uur vertrok en ik een taxi had besteld voor half 7. gelukkig was mijn taxi op tijd maar de zorgen waren nog niet over omdat ik de indruk had dat hij net wakker werd. eenmaal heel aangekomen na een angstaanjagende en dure reis, ging ik op zoek naar de incheckbalie. die had ik vrij snel gevonden en gelukkig was hij al heel vroeg open. na wat half afrikaans en half engels gepraat te hebben, had ik een plaatsje aan het raam en wist hij ongeveer alles van mijn reis. ;) er waren maar minigates (als je het al een gate kan noemen) waar ongeveer 1 bankje stond. dus na niet ver lopen had ik mijn bankje gevonden, omdat alles zo voorspoedig verliep was ik meer dan ruim op tijd. even muziek geluisterd en gekeken naar alle maffe mensen die daar rondliepen en af en toe iets vroegen.
eenmaal in mijn vliegtuig kwam ik erachter dat de maatschappij een ander vliegtuig had moeten regelen omdat mijn oorspronkelijke vliegtuig blijkbaar kapot was ofzo. deze was heel gammel en bij elke mini turbulentietje gingen de bakken voor de handbagage open. ik zat niet aan het raam omdat iemand anders weigerde op haar eigen plek te gaan zitten! de vlucht ging snel omdat ik half in slaap viel.
op het vliegveld zag ik Marieke gelijk al staan zwaaien! mijn koffer kwam ook heel snel dus ik kon gelijk naar haar toe. heel erg leuk om haar weer te zien en even snel bij te praten! ze bracht me naar het volunteer house waar ik even ben gaan slapen totdat ik geluiden hoorde van Jelle en Lieke. ik ben me maar even voor gaan stellen en we hebben even gekletst over elkaar. we zijn toen boodschappen gaan doen en de auto laten wassen en daarna lekker op de bank even uitgerust omdat ze een zware dag hadden gehad. rond 5 uur kwam manja met marieke binnen na haar busreis.
Vanaf hier is ons bericht verder dan ook het zelfde.
We hadden meteen al een goed gevoel over Jelle en Lieke, pabo studenten die hier nog twee weken zitten, en ons allemaal enthousiaste verhalen vertelden.
Jacco, waar we bij in wonen, kwam pas later thuis en was zichtbaar dood op door het einde van een georganiseerde straatvoetbal wedstrijd. Nadat Marieke naar haar eigen huis ging, zijn we met zijn 5en uit eten gegaan. Veel vragen zijn al beantwoord, maar de tijd zal de rest leren! We waren om 10uur dood op en zijn toen na nog wat nakletsen gaan slapen.
Om kwart voor 9 werden we opgehaald door Marieke en zijn we naar het andere vrijwilligers huis gegaan, waar we twee (ook net nieuwe) IT mannen ophaalden. Ze liet ons vieren toen verschillende sloppenwijken zien, zodat we een indruk kregen van wat zich hier allemaal afspeelt. Erg indrukwekkend allemaal, ook bijvoorbeeld de oneindige begraafplaats vol met naamloze hopen zand. Daarna heeft ze ons de 2 projecten laten zien en konden we bij het tweede project meteen aan de slag. In de klas, vol met drukke en nieuwsgierige kinderen, hebben we de muren blauw geverfd. Om de kinderen enthousiast voor school te houden zijn ze nu bezig met een wedstrijd voor het mooiste lokaal!
We willen beide projecten gaan doen en beginnen morgen bij ready 4 life (middelbare school kinderen)!
Na een indrukwekkende dag zijn we nu weer "thuis" en gaan we na het eten, met de andere vrijwilligers, EK
kijken in een cafe in de buurt!!
Snel meer, heel veel liefs van ons!
p.s dit bericht voelt voor ons een beetje oppervlakkig, maar we komen woorden tekort om te beschrijven welke ellende en armoede wij vandaag gezien hebben en helaas mogen we voorlopig nog geen fotos maken dus ook die kunnen ons en jullie nu even niet helpen.
gisterochtend zijn we om 5 uur wakker geworden omdat Manja's bus om 6 uur vertrok en ik een taxi had besteld voor half 7. gelukkig was mijn taxi op tijd maar de zorgen waren nog niet over omdat ik de indruk had dat hij net wakker werd. eenmaal heel aangekomen na een angstaanjagende en dure reis, ging ik op zoek naar de incheckbalie. die had ik vrij snel gevonden en gelukkig was hij al heel vroeg open. na wat half afrikaans en half engels gepraat te hebben, had ik een plaatsje aan het raam en wist hij ongeveer alles van mijn reis. ;) er waren maar minigates (als je het al een gate kan noemen) waar ongeveer 1 bankje stond. dus na niet ver lopen had ik mijn bankje gevonden, omdat alles zo voorspoedig verliep was ik meer dan ruim op tijd. even muziek geluisterd en gekeken naar alle maffe mensen die daar rondliepen en af en toe iets vroegen.
eenmaal in mijn vliegtuig kwam ik erachter dat de maatschappij een ander vliegtuig had moeten regelen omdat mijn oorspronkelijke vliegtuig blijkbaar kapot was ofzo. deze was heel gammel en bij elke mini turbulentietje gingen de bakken voor de handbagage open. ik zat niet aan het raam omdat iemand anders weigerde op haar eigen plek te gaan zitten! de vlucht ging snel omdat ik half in slaap viel.
op het vliegveld zag ik Marieke gelijk al staan zwaaien! mijn koffer kwam ook heel snel dus ik kon gelijk naar haar toe. heel erg leuk om haar weer te zien en even snel bij te praten! ze bracht me naar het volunteer house waar ik even ben gaan slapen totdat ik geluiden hoorde van Jelle en Lieke. ik ben me maar even voor gaan stellen en we hebben even gekletst over elkaar. we zijn toen boodschappen gaan doen en de auto laten wassen en daarna lekker op de bank even uitgerust omdat ze een zware dag hadden gehad. rond 5 uur kwam manja met marieke binnen na haar busreis.
Vanaf hier is ons bericht verder dan ook het zelfde.
We hadden meteen al een goed gevoel over Jelle en Lieke, pabo studenten die hier nog twee weken zitten, en ons allemaal enthousiaste verhalen vertelden.
Jacco, waar we bij in wonen, kwam pas later thuis en was zichtbaar dood op door het einde van een georganiseerde straatvoetbal wedstrijd. Nadat Marieke naar haar eigen huis ging, zijn we met zijn 5en uit eten gegaan. Veel vragen zijn al beantwoord, maar de tijd zal de rest leren! We waren om 10uur dood op en zijn toen na nog wat nakletsen gaan slapen.
Om kwart voor 9 werden we opgehaald door Marieke en zijn we naar het andere vrijwilligers huis gegaan, waar we twee (ook net nieuwe) IT mannen ophaalden. Ze liet ons vieren toen verschillende sloppenwijken zien, zodat we een indruk kregen van wat zich hier allemaal afspeelt. Erg indrukwekkend allemaal, ook bijvoorbeeld de oneindige begraafplaats vol met naamloze hopen zand. Daarna heeft ze ons de 2 projecten laten zien en konden we bij het tweede project meteen aan de slag. In de klas, vol met drukke en nieuwsgierige kinderen, hebben we de muren blauw geverfd. Om de kinderen enthousiast voor school te houden zijn ze nu bezig met een wedstrijd voor het mooiste lokaal!
We willen beide projecten gaan doen en beginnen morgen bij ready 4 life (middelbare school kinderen)!
Na een indrukwekkende dag zijn we nu weer "thuis" en gaan we na het eten, met de andere vrijwilligers, EK
kijken in een cafe in de buurt!!
Snel meer, heel veel liefs van ons!
p.s dit bericht voelt voor ons een beetje oppervlakkig, maar we komen woorden tekort om te beschrijven welke ellende en armoede wij vandaag gezien hebben en helaas mogen we voorlopig nog geen fotos maken dus ook die kunnen ons en jullie nu even niet helpen.
-
17 Juni 2008 - 17:13
Mama:
en we dachten nog wel dat je redelijk goed voorbereid was door alles wat je 3 jaar geleden gezien had... Niet dus! Jullie kunnen in ieder geval daar veel werk doen dat is wel duidelijk. Probeer het niet allemaal tegelijk te willen doen en in kleine dingen te zoeken. Ik mail je vanavond later uitgebreid. Bellen lijkt me niet goed nog, tenzij jij dat zelf erg graag wil, maar zoals je zelf al aangaf, woorden schieten te kort. Neem je tijd voor rust en gezelligheid samen. Dat mag ook! Dikke knuffel!! -
17 Juni 2008 - 19:39
Helma:
Zo, lieve Karlijn. Dat was een hele reis. En best een avontuurlijke reis zo te lezen. Niet zozeer avontuurlijk maar wel indrukwekkend zijn je ervaringen van de dag erna. Zoveel armoede en ellende is behoorlijk confronterend. (Wat zijn wij toch akelig rijk hé?) Pas een beetje op jezelf, het zal in veel opzichten overweldigend zijn. Met je mam gaat het goed, we keep in touch. Veel liefs helma -
18 Juni 2008 - 05:35
Prinsje:
zo te horen heb je het prima naar je zin daar :P en dat is maar goed ook :D leuk dat je daar ook het voetbal kan volgen net als dat je hier zou kunnen met mij haha..leuk dat jullie allebei de projecten gaan doen en hou ons op de de hoogte :D dikke kus -
18 Juni 2008 - 08:20
Oma En Opa.:
Wat goed van jou Karlijn, dat je nu 2mnd.deze kinderen mag ondersteunen, die het ZO veel minder hebben dan wij hier[ in onze rijkdom] Denk ook goed aan jezelf he`.Geef Marieke ook de hartelijke groeten van ons! Fijn, dat zij dit al zo lang mag doen! Het geeft haar ook zeker kracht dat er nog mensen zijn, die haar willen bijstaan. "als je nog weer een taxi nodig bent, neem dan een uitgeslapen chaufeur!!!!"
Tot een volgende keer maar weer. liefs van ons beiden. -
18 Juni 2008 - 14:34
Beer:
Heej zusje (en manja natuurlijk)
Ik had beloofd ook hier jou te ondersteunen dus hierbij.. :P
Fijn dat jullie goed zijn aangekomen ondanks het gammele vliegtuigje, het is altijd toch een beetje eng met zo'n koekbakkie. Hebben jullie al springbokkie's gehad?
xx -
18 Juni 2008 - 18:27
Diana:
Hoi Karlijn,
Wat een heerlijk medium toch, het lijkt wel alsof je naast me op de bank zit en je verhalen vertelt. Fijn om te lezen dat het goed met jou (en je vriendin) gaat, en wat heb je in die korte tijd al veel meegemaakt en veel indrukken opgedaan! Super dat jullie zo'n prachtig werk gaan doen voor mensen die het zooo hard nodig hebben. Geniet van alles en pas goed op jezelf (ja hoor, alle moeders moeten dat even zeggen). Liefs van ons allemaal (met dikke kus van Marjolein voor het gave examenkadootje). -
19 Juni 2008 - 20:31
Papa:
Olla Karlijn,
fijn om te lezen dat het zo goed met jullie gaat en dat de gescheiden reis nu achter de rug is. Vond ik eigenlijk maar niks :( . Verder veel vragen: Hoe gaat het met Marieke en is er een PC die een beetje snel werkt zodat we kunnen Skypen?
Welterusten!
PS: gisteren in een sterrenrestaurant gegeten...... -
19 Juni 2008 - 22:16
Cassy:
Oh Karlijn wat is het toch heerlijk om die verhaaltjes van je te lezen. Ik ben echt extréém jaloers haha! Ik snap ook echt niet dat je de tijd kunt vinden om al deze berichten te plaatsen. Maarja, we wísten dat Karlijn 10 dingen tegelijk kan haha. Ik hoop dat je de tijd en ruimte neemt om ook eens lekker te genieten van het feit dat je voor even verlost bent van de verplichtingen hier. Lieve Karlijn, geniet ervan! Uiteraard zal ik op de hoogte blijven van je verhalen!
Héle dikke negerzoen (ha-ha lekker volwassen)
Cassy :) -
20 Juni 2008 - 13:19
Stéphanie:
Lieve Karlijn...
Ik hou alle avondturen op de voet bij!! Erg leuk, dat jij ook al je avonturen op de je eigen pagina zet!!
Je zit nu niet meer in het mooie Kaapstad, maar bent PE!! Ik hoop dat je het allemaal redt, en dat je het ontzettend naar je zin hebt!!
Mijn avondturen in NL zijn niet heel erg indrukwekkend!! Ik heb alleen maar PW...Die wonder boven wonder erg goed gaan!!
En de JODRY details volgen snel...
Een dikke kus van ons allemaal en een extra knuffel van STEEF -
20 Juni 2008 - 17:10
Marilou Van Eekeren:
hoi karlijn,
allereerst van harte proficiat met het behalen van je diploma. een hele mijlpaal.goed te lezen dat je ook afrika gehaald hebt ook al is het ver weg.
maar ja met een vliegtuig moet het wel lukken. de indrukken die je daar opdoet zullen veel en ontzagwekkend zijn.
ik ben ervan overtuigd dat je daar veel goed kunt doen. ik lees er wel verder over.
veel groeten vanuit hilvarenbeek
marilou -
20 Juni 2008 - 17:25
Bo:
Hee Karlijn!
Je zit er pas net en toch al zo veel gedaan! Echt leuk om te horen. Fijn ook dat je het naar je zin hebt! Ik begin al wel een beetje jaloers te worden hier, maar zal volgende keer wat schrijven vanuit Indonesië. Ook niet verkeerd toch;) Veel liefs, Bo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
