Verliefd op mijn schokdemper
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
16 April 2014 | Marokko, Zagora
Lieve allemaal,
De laatste avond in Spanje hebben we heel gezellig paella gegeten met de hele groep. Flink wat biertjes zijn er doorheen gegaan dus jullie snappen dat het gezellig was en dat we als groep al snel een klik hadden.
Na een prima nachtje in de daktent zijn we met de boot naar Marokko vertrokken. Bizar genoeg is het eerste stukje van het havenstadje 'aan de andere kant' nog van Spanje waardoor je pas later de douane tegen komt. Maar die douane post hebben we goed kunnen bekijken aangezien het 2,5 uur duurde voordat we alle stempels en papier hadden. Heerlijk op z'n Afrikaans: lang wachten, hoop onrust, zooitje ongeregeld en mensen die zichzelf en hun stempels heel serieus nemen. Toen we Marokko eenmaal inreden waren we enorm verbaasd over de uitstraling van het stadje. Super nette wegen, bloemperkjes in de berm, overal de Marokkaanse vlag en veel politie op de weg in een prachtig uniform. Later bleek dat de koning op bezoek kwam en dit dus niet voor ons was... Wat een domper! ;-)
Voor iedereen die zich afvroeg of Marokko wel 'het echte Afrika gevoel' zou zijn: toen we de hoofdstraat uitreden kwam hier al snel het antwoord op: ja! Mensen lopend op straat, een ezel als meest gebruikt vervoersmiddel, busjes volgeladen met mensen of spullen tot een paar meter op het dak, gaten in het asfalt waar je bang van wordt en politiecontroles op de weg om niks. Hoe verder we reden, hoe minder toeristen en daardoor minder tegenstrijdige straatbeelden. Enorm veel kinderen die rennend naar ons toekomen om te zwaaien of een pen te vragen. Bijzonder om mensen tegen te komen in gebieden waar je al kilometers geen huis meer gezien hebt.
Maar ik dwaal af... Na de vertraging bij de douane moesten we flink gas geven om op tijd in Fes aan te komen. Prachtige wegen door het Rifgebergte en uitzichten die op foto's niet vast te leggen zijn. In Fes hadden we een hotel midden in het centrum en hebben we daarna gegeten op straat. De ochtend erna hebben we beter beeld gekregen van de stad omdat we met een lokale man de stad door gelopen zijn. Van de super smalle en volle straatjes van de medina, tot een moskee, een school en een leerlooierij. Allemaal even bijzonder en prachtig gedecoreerd met mozaïek en houtsnijwerken. Daarna zijn we in de auto gestapt om naar het volgende plaatsje te gaan. Het asfalt werd steeds slechter en het begon ons steeds meer op te vallen dat onze auto wel heel erg stuiterde over de wegen. Bij de lunch kwamen we tot de conclusie dat ons vermoeden waar was en dat een van de schokbrekers kapot was. Die hebben we dus maar eronderuit gehaald... Helaas pindakaas waren we nog lang niet op plaats van bestemming en hebben we dus een pittig dagje gehad waarin we aardig door elkaar gerammeld zijn. In de stad zijn we maar gelijk naar de garage gereden in de hoop daar iets of iemand te vinden... Ook dit was een hele beleving: na wat onhandig handen en voeten gepraat kwam er een mannetje met een brommertje aanrijden en die had onder zijn snelbinders een schokdemper! Met wat aanpassingen 'paste' dat ding en konden we met een gerust hart gaan slapen.
En wat een verschil!!! Echt top! Ik wil nooit meer zonder! We hebben een prima dag gehad door het Atlasgebergte. Echt werkelijk waar: elke bocht denk je dat het niet meer mooier kan worden maar dan kijk je uit het raam en jawel dus. Geweldige dag die afgewisseld werd met stops bij lokale 'restaurants' en picknicks op de mooiste plaatsen net zoals fotostops. Aangekomen op een mooi gelegen camping de dag afgesloten. Heerlijk om buiten te koken en te genieten van de volle maan.
Vandaag de eerste dag volledig off road, genieten!!! De weg was afwisselend van uitgestrekte gravel paden tot scherpe bergpassen die bezaaid zijn met scherpe stenen en afgebrokkelde rotsen. Top top top! Bloedheet en alles onder het stof maar dit is waar we voor kwamen. We zijn nu in Zagora: de poort naar de Sahara. Kortom: nog meer zand, nog meer stof, nog warmer, helemaal geen asfalt meer en geen berbersdorpjes meer. Gelukkig heb ik een kinetisch treklint en een verhoogde luchtinlaat. Samen met een daktent is dat gegarandeerd plezier en succes! ;-)
Ik ben vast nog een hoop vergeten maar het belangrijkste staat vermeld: het is prachtig en genieten!! De rest van de verhalen, foto's en kilometer standen volgen nog!
Liefs en tot nadat ik het zand zat ben!
De laatste avond in Spanje hebben we heel gezellig paella gegeten met de hele groep. Flink wat biertjes zijn er doorheen gegaan dus jullie snappen dat het gezellig was en dat we als groep al snel een klik hadden.
Na een prima nachtje in de daktent zijn we met de boot naar Marokko vertrokken. Bizar genoeg is het eerste stukje van het havenstadje 'aan de andere kant' nog van Spanje waardoor je pas later de douane tegen komt. Maar die douane post hebben we goed kunnen bekijken aangezien het 2,5 uur duurde voordat we alle stempels en papier hadden. Heerlijk op z'n Afrikaans: lang wachten, hoop onrust, zooitje ongeregeld en mensen die zichzelf en hun stempels heel serieus nemen. Toen we Marokko eenmaal inreden waren we enorm verbaasd over de uitstraling van het stadje. Super nette wegen, bloemperkjes in de berm, overal de Marokkaanse vlag en veel politie op de weg in een prachtig uniform. Later bleek dat de koning op bezoek kwam en dit dus niet voor ons was... Wat een domper! ;-)
Voor iedereen die zich afvroeg of Marokko wel 'het echte Afrika gevoel' zou zijn: toen we de hoofdstraat uitreden kwam hier al snel het antwoord op: ja! Mensen lopend op straat, een ezel als meest gebruikt vervoersmiddel, busjes volgeladen met mensen of spullen tot een paar meter op het dak, gaten in het asfalt waar je bang van wordt en politiecontroles op de weg om niks. Hoe verder we reden, hoe minder toeristen en daardoor minder tegenstrijdige straatbeelden. Enorm veel kinderen die rennend naar ons toekomen om te zwaaien of een pen te vragen. Bijzonder om mensen tegen te komen in gebieden waar je al kilometers geen huis meer gezien hebt.
Maar ik dwaal af... Na de vertraging bij de douane moesten we flink gas geven om op tijd in Fes aan te komen. Prachtige wegen door het Rifgebergte en uitzichten die op foto's niet vast te leggen zijn. In Fes hadden we een hotel midden in het centrum en hebben we daarna gegeten op straat. De ochtend erna hebben we beter beeld gekregen van de stad omdat we met een lokale man de stad door gelopen zijn. Van de super smalle en volle straatjes van de medina, tot een moskee, een school en een leerlooierij. Allemaal even bijzonder en prachtig gedecoreerd met mozaïek en houtsnijwerken. Daarna zijn we in de auto gestapt om naar het volgende plaatsje te gaan. Het asfalt werd steeds slechter en het begon ons steeds meer op te vallen dat onze auto wel heel erg stuiterde over de wegen. Bij de lunch kwamen we tot de conclusie dat ons vermoeden waar was en dat een van de schokbrekers kapot was. Die hebben we dus maar eronderuit gehaald... Helaas pindakaas waren we nog lang niet op plaats van bestemming en hebben we dus een pittig dagje gehad waarin we aardig door elkaar gerammeld zijn. In de stad zijn we maar gelijk naar de garage gereden in de hoop daar iets of iemand te vinden... Ook dit was een hele beleving: na wat onhandig handen en voeten gepraat kwam er een mannetje met een brommertje aanrijden en die had onder zijn snelbinders een schokdemper! Met wat aanpassingen 'paste' dat ding en konden we met een gerust hart gaan slapen.
En wat een verschil!!! Echt top! Ik wil nooit meer zonder! We hebben een prima dag gehad door het Atlasgebergte. Echt werkelijk waar: elke bocht denk je dat het niet meer mooier kan worden maar dan kijk je uit het raam en jawel dus. Geweldige dag die afgewisseld werd met stops bij lokale 'restaurants' en picknicks op de mooiste plaatsen net zoals fotostops. Aangekomen op een mooi gelegen camping de dag afgesloten. Heerlijk om buiten te koken en te genieten van de volle maan.
Vandaag de eerste dag volledig off road, genieten!!! De weg was afwisselend van uitgestrekte gravel paden tot scherpe bergpassen die bezaaid zijn met scherpe stenen en afgebrokkelde rotsen. Top top top! Bloedheet en alles onder het stof maar dit is waar we voor kwamen. We zijn nu in Zagora: de poort naar de Sahara. Kortom: nog meer zand, nog meer stof, nog warmer, helemaal geen asfalt meer en geen berbersdorpjes meer. Gelukkig heb ik een kinetisch treklint en een verhoogde luchtinlaat. Samen met een daktent is dat gegarandeerd plezier en succes! ;-)
Ik ben vast nog een hoop vergeten maar het belangrijkste staat vermeld: het is prachtig en genieten!! De rest van de verhalen, foto's en kilometer standen volgen nog!
Liefs en tot nadat ik het zand zat ben!
-
16 April 2014 - 23:34
Annelot:
Wat een bijzondere reis! Geniet ervan samen met je vader! Liefs -
16 April 2014 - 23:59
Manja:
Gaaf gaaf gaaf!! Nooit verwacht dat ik uit jouw mond ooit zou horen dat Marokko als Afrika aanvoelt!! Ik associeren dat vooral nog met savanne, wilde dieren en negers en niet met ezels en zand, maar alleen maar een heel goed teken, want dan weet ik tenminste zeker dat je echt aan het genieten bent! Ga daar maar lekker mee door! Ben benieuwd wanneer jullie je eerste lekke band krijgen en hoeveel dat er gaan worden! Super leuk om je via je berichten te volgen en eem fantastische foto die je me stuurde!! Ik ben jaloers op jullie, maar jullie verdienen het! Fijne pasen Hahahha lekker eitjes zoeken in het zand ;)
xxxxx -
17 April 2014 - 09:39
Jan Brouwers:
Zo het begin zo te horen ziet er prachtig uit -
21 April 2014 - 21:55
Tjerkje:
Genieten! Ik geniet ook van je verhalen!!!! -
22 April 2014 - 23:43
Michiel:
Weer het begin van een mooi verhaal, nu niet modderploegend, maar zandhappend ;)!
Ik heb toevallig vorige maand 4 high performance schokbrekers gedemonteerd.
Ze hebben nog geen 1000 km; heb een complete set met veren d'r op gezet, vandaar.
Misschien iets voor jullie.
Veel plezier in noord africa, Grtz M
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
